Amada amante ...
Estou espido diante de ti;
miña pel morna
ardente desexo...
Eu veño a ti
coa sede dos meus beizos,
coa miña lingua no teu pico
na aprobación como vendima...
Barco de vela
miña pel morna
ardente desexo...
Eu veño a ti
coa sede dos meus beizos,
coa miña lingua no teu pico
na aprobación como vendima...
Barco de vela
adiante e atrás,
encalquera dirección...
Poros como explosión
na choiva quente...
Bebes na miña fonte
e levantas a túa frecha
despaciño, lenamente...
Estamos xuntos !!
pel con pel, fogar no lume...
Nás algas do mar,
loitamos nas areas tropicais...
Mudos quedamos !!!
_Visto e non visto_
emerxes da noite,
miña terra, miña colleita
as sementes nacen coa choiva
e xuntos neste intre, voltamos;
caemos ao unísono
sin perdedores nin gañadores.
encalquera dirección...
Poros como explosión
na choiva quente...
Bebes na miña fonte
e levantas a túa frecha
despaciño, lenamente...
Estamos xuntos !!
pel con pel, fogar no lume...
Nás algas do mar,
loitamos nas areas tropicais...
Mudos quedamos !!!
_Visto e non visto_
emerxes da noite,
miña terra, miña colleita
as sementes nacen coa choiva
e xuntos neste intre, voltamos;
caemos ao unísono
sin perdedores nin gañadores.
Quino ©
Derechos Reservados.
Imagen de la red.
Derechos Reservados.
Imagen de la red.
Traducción al Castellano:
Amada amante...
Estoy desnudo ante ti;
mi piel caliente
deseo ardiente...
Yo vengo a ti
con la sed de mis labios
con mi lengua en tu mina
en aprobación como vendimia...
Estoy desnudo ante ti;
mi piel caliente
deseo ardiente...
Yo vengo a ti
con la sed de mis labios
con mi lengua en tu mina
en aprobación como vendimia...
Velero
de ida y vuelta...
poros como explosión
en caliente aguacero...
Bebes en mi fuente,
clavas tu flecha...
despacio, suavemente
estamos juntos!!
piel con piel, morada de fuego...
Somos algas y mar,
batallando en arenas tropicales...
Silencio, aparente
_Visto y no visto_
emerge la noche
mi tierra, mi cosecha
las semillas brotan con la lluvia
y juntos en ese instante
caemos al unísono
sin vencedores ni vencidos.
de ida y vuelta...
poros como explosión
en caliente aguacero...
Bebes en mi fuente,
clavas tu flecha...
despacio, suavemente
estamos juntos!!
piel con piel, morada de fuego...
Somos algas y mar,
batallando en arenas tropicales...
Silencio, aparente
_Visto y no visto_
emerge la noche
mi tierra, mi cosecha
las semillas brotan con la lluvia
y juntos en ese instante
caemos al unísono
sin vencedores ni vencidos.
Bello poema.
ResponderEliminarHacer el amor no es una batalla; es un bello y placentero trabajo en equipo.
Un beso de fuego.
Estoy de acuerdo contigo, Eva (aunque esa batalla en arenas tropicales) es para dar a entender, quizás no muy bien expresado que es luchar contra esas civilizaciones que solo desean guerras.
EliminarTe he entendido perfectamente y me encanta la frase de que si es un trabajo en equipo donde las emociones explosionan a ese elixir o manjar en la escala 10 de Richter.
Un beso de alquimia.
Fermoso e apaixoado poema, e qué ledicia que sexa en galego...
ResponderEliminarPasoume que lin un poema de amor nas dúas primeiras estrofas, mentres que a terceira abríu as posibilidades de interpretación, e púxenme a xogar cos posibles sentidos destes versos. Agradezo a beleza, así como os versos que me invitan a pensar.
Bicos
Muchas gracias, Alís por opinión y es verdad que la tercera estrofa invita a meditar y ver con ópticas diversas de lo que es luchar por hacer el amor y no hacer la guerra.
EliminarDe vez en cuando realizo algún poema en galego para no olvidar nuestro idioma.
Bicos e que teñas uns bos Reis Magos.
Con respeto a la tercera estrofa y unidas con las demás quizás puedas ver que en el verdadero amor no hay vencedores ni vencidos, hay siempre equilibrio. Más cada uno puede interpretarlo como desee, ya que esa es mi idea de dejarlo abierto a la interpretación libre de cada persona. Máis bicos.
Eliminar