Amencer e Solpor (en Galego)




Fotografía de Quino



Amencía unha de tantas mañás,
lene e dispersa
polos raios do sol;
tralo confin de unhas atalaias
ocultábanse firmes
uns soutos inmensos.

Sobre a herba albíscase,
con asombro o futuro
que intenta sobresair
ó igual que rondar
oportunamente o ronsel
da túa amada e compañeira.

Un abeto erguése no outeiro,
e recollía coas súas pólas
o paso peculiar que medraba
formando un abano
de escintileo, preto do cume.

Dende o alto da mesma
outeábase con gran furor,
a mesta capa de brétema
que esmorecía...
ata formar un prisma
dunha imaxe sombría;
que se fundía
no solpor do día.


Quino ©
Derechos de Autor


Traducción al español



Amanecía una de tantas mañanas,
suave y dispersa
por los rayos del sol;
tras el confín de unas atalayas
se ocultaban firmes
unos bosques inmensos.

Sobre la hierba se divisaba
con asombro el futuro
que intentaba sobresalir
al igual que rondar
oportunamente el despertar
da tu amada y compañera.

Un abeto brotaba sobre las piedras,
Y recogía con sus ramas
El paso peculiar que crecía
formando un abanico
de destellos, cerca de la cumbre.

Desde lo alto de la misma
se veía con gran furor,
una amplia capa de niebla
que esmorecía...
hasta formar un prisma
de una imagen sombría;
que se fundía
en el atardecer del día.

Comentarios